بی حسی موضعی انواع و عملکرد

بی حسی موضعی Local anaesthesia شامل بی حس کردن ناحیه ای از بدن با استفاده از نوعی دارو به نام بی حس کننده موضعی است. این داروها را می توان برای درمان شرایط دردناک، جلوگیری از درد در طی یک جراحی یا تسکین درد پس از جراحی استفاده کرد.

انواع بی حسی موضعی

برخلاف بیهوشی های عمومی، بی حسی های موضعی باعث از دست دادن هوشیاری شما نمی شوند. این بدان معنی است که آنها معمولاً ایمن تر هستند، معمولاً قبل از استفاده نیازی به آماده سازی خاصی ندارند و آثار آنها سریعتر از بین می رود.

نحوه عملکرد بی حس کننده های موضعی

بی حس کننده های موضعی اعصاب بخشی از بدن را متوقف می کنند و سیگنال هایی را به مغز ارسال می کنند. بعد از تزریق بی حس کننده های موضعی دردی احساس نمی شود، اگرچه ممکن است هنوز مقداری فشار یا حرکت را احساس کنید، معمولاً تنها چند دقیقه طول می کشد تا احساس خود را در ناحیه ای که بی حسی موضعی داده می شود از دست بدهید. پس از چند ساعت از بین رفتن دارو، احساس کامل باید برگردد.

نحوه استفاده از بی حس کننده های موضعی

بی حس کننده های موضعی معمولا توسط دندانپزشک، جراح، متخصص بیهوشی، پزشک عمومی و سایر پزشکان تجویز می شود. برخی از داروهای حاوی بی حس کننده موضعی خفیف نیز با نسخه یا بدون نسخه از داروخانه ها در دسترس هستند، بسته به اینکه برای چه چیزی استفاده می شود، بی حس کننده های موضعی می توانند به صورت تزریق، کرم، ژل، اسپری یا پماد استفاده شوند.

بی حسی موضعی اپیدورال و نخاعی

بی حسی اپیدورال، که اغلب به عنوان اپیدورال شناخته می شود، جایی است که یک بی حس کننده موضعی به طور مداوم از طریق یک لوله به ناحیه تحتانی کمر به نام فضای اپیدورال تزریق می شود، بی حس کننده نخاعی یک تزریق منفرد به فضای مشابه در پشت است. هر دو نوع بی‌حس کننده را می‌توان برای بی‌حس کردن نواحی بزرگ بدن با توقف سیگنال‌های درد که در امتداد اعصاب ستون فقرات حرکت می‌کنند، استفاده کرد.

این نوع بی حسی اغلب در هنگام زایمان برای کاهش درد زایمان یا در صورت نیاز به سزارین استفاده می شوند. آنها همچنین می توانند برای کاهش میزان بیهوشی عمومی مورد نیاز در طول برخی از عمل ها استفاده شوند و می توانند پس از جراحی ها درد را تسکین دهند.

در برخی از انواع جراحی، مانند تعویض مفصل زانو و مفصل ران، می توان از این روش ها به جای بیهوشی عمومی استفاده کرد.

بلوک های عصبی محیطی

بلوک عصبی تزریق یک بی حس کننده موضعی برای بی حس کردن اعصاب قسمت خاصی از بدن مانند دست، بازو یا پا است. می توان از آن استفاده کرد تا بدون نیاز به بیهوشی عمومی درد را بعد از عمل جراحی در این مناطق کاهش داد، اسکن اولتراسوند اغلب برای مشخص کردن عصب صحیح استفاده می شود. تزریق نباید دردناک باشد و معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد تا کاملاً مؤثر باشد. پیشنهاد می‌شود: تعویض مفصل لگن و مراقبت های اختصاصی از بیمار در منزل، هنگامی که از بلوک های عصبی محیطی و بی حس کننده های اپیدورال یا نخاعی به جای بیهوشی های عمومی استفاده می شود، اغلب با آرامبخش ترکیب می شوند تا بیمار احساس خواب آلودگی و آرامش بیشتری داشته باشید.

خطرات بی حسی موضعی

بی حس کننده های موضعی به طور کلی بسیار بی خطر هستند و مشکلات جدی نادر هستند، اما گاهی ممکن است فرد عوارض زیر را تجربه نماید:

• مقداری ناراحتی هنگام تزریق
• احساس سوزن سوزن شدن با از بین رفتن اثرات دارو
• احتمالاً مقداری کبودی جزئی، خونریزی یا درد در محل تزریق مشاهده می شود
• در حالت کلی بیمار نباید عوارض جانبی قابل توجهی را تجربه کنید.

نکته مهم این است که در حین بی حسی موضعی باید با احتیاط حرکت کنید تا زمانی که ماده بیهوشی از بین برود، زیرا ممکن است در صورت آسیب دیدن متوجه آن نشوید. پیشنهاد می‌‌شود: بهترین روشها برای پرستاری از سالمند مبتلا به کم خونی چگونه است؟

سایر عوارض جانبی احتمالی ناشی از بی حس کننده موضعی

• سرگیجه
• سردرد
• تاری دید
• پرش عضلات
• بی حسی مداوم، ضعف یا سوزن سوزن شدن

این مشکلات معمولاً برطرف می‌شوند، اما در صورت ادامه یافتن باید به متخصص مراقبت‌های بهداشتی که مسئولیت مراقبت بیمار را بر عهده دارد اطلاع دهید. پیشنهاد می‌شود: هر آنچه لازم است درباره بیماری بلوک قلبی بدانید، در موارد بسیار نادر، ممکن است واکنش آلرژیک به بی‌حس کننده موضعی داشته باشید یا مشکلات جدی مانند حملات (تشنج) یا ایست قلبی (زمانی که قلب پمپاژ خون در بدن را متوقف می‌کند) ایجاد شود.